سلولیت (sel-u-LIE-tis) یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و بالقوه جدی است. پوست آسیب دیده متورم و ملتهب است و معمولاً هنگام لمس دردناک و گرم است. باعث قرمزی، تورم و درد در ناحیه عفونی پوست می شود.

سلولیت معمولاً ساق پا را درگیر می کند، اما می تواند در صورت، بازوها و سایر نواحی رخ دهد.

عفونت زمانی اتفاق می‌افتد که شکستگی در پوست اجازه ورود باکتری‌ها را می‌دهد.

در صورت عدم درمان، عفونت می تواند به غدد لنفاوی و جریان خون گسترش یابد و به سرعت زندگی را تهدید کند.

معمولا از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند.

اگر درمان نشود، می تواند گسترش یابد و مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند.

مراقبت و بهداشت خوب از زخم برای جلوگیری از سلولیت مهم است.

بسیاری از باکتری ها می توانند باعث سلولیت شوند.

انواع مختلف باکتری ها می توانند باعث سلولیت شوند که عفونت لایه های عمیق تر پوست است.

این صفحه بر روی یکی از شایع ترین علل سلولیت تمرکز دارد: استرپتوکوک گروه A

چگونه به سلولیت مبتلا می شوید؟

سلولیت زمانی ایجاد می‌شود که باکتری‌ها، معمولاً استرپتوکوک و استافیلوکوک، از طریق شکاف یا روزنه ای در پوست، وارد ان می‌شوند.

بروز عفونت استافیلوکوکوس جدی تری به نام استافیلوکوکوس اورئوس که نوعی باکتری است و مقاوم به متی سیلین (MRSA) است در در حال افزایش است.

سلولیت می‌تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما شایع‌ترین محل آن قسمت پایین ساق پا است.

باکتری ها به احتمال زیاد وارد پوست آسیب دیده، خشک، پوسته پوسته یا متورم می شوند، مانند یک محل جراحی، بریدگی ها، زخم های سوراخ شده، پای ورزشکاران یا درماتیت.

بسیاری از افرادی که به سلولیت مبتلا می شوند، نمی دانند چگونه باکتری ها وارد بدن آن ها شده اند.

گاهی اوقات باکتری ها از طریق سوراخ هایی در پوست وارد بدن می شوند، مانند جراحت یا زخم جراحی.

به طور کلی، افراد نمی توانند سلولیت را از شخص دیگری بگیرند. مسری نیست

علائم اغلب روی پاها و پاها تأثیر می گذارد

به طور کلی سلولیت به صورت ناحیه ای قرمز، متورم و دردناک از پوست ظاهر می شود که در لمس گرم و حساس است.

پوست ممکن است حفره دار به نظر برسد، مانند پوست پرتقال، یا ممکن است تاول هایی روی پوست آسیب دیده ظاهر شود.

برخی از افراد نیز ممکن است دچار تب و لرز شوند.

سلولیت می تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود، اما بیشتر در پاها و ساق پا دیده می شود.

برخی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند.

علائم سلولیت چیست؟

سلولیت معمولا در یک طرف بدن رخ می دهد. علائم و نشانه های آن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یک ناحیه تحریک شده از پوست که تمایل به گسترش  به اطراف دیگر را دارد.

تورم

به هنگام لمس دردناک است

درد

گرما

تب

لرز

لکه ها قرمز رنگ

تاول

فرورفتگی پوست در ناحیه مبتلا به سلولیت

هر کسی ممکن است به سلولیت مبتلا شود، اما برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به این عفونت را افزایش دهند.

عولمل خطرناک ایجاد کننده سلولیت چیست؟

عوامل زیر عوامل خطرزا هستند، زیرا به باکتری ها اجازه می دهند از طریق پوست نفوذ کنند:

• آسیب هایی که باعث شکستگی در پوست می شوند (مانند بریدگی، زخم، گزش، زخم سوراخ، خالکوبی، سوراخ کردن)
• بیماری های پوستی مزمن (مانند پای ورزشکاران و اگزما)
• آبله مرغان و زونا
• مصرف مواد مخدر تزریقی

سایر عواملی که خطر سلولیت را افزایش می دهند عبارتند از:

• اضافه وزن داشتن
• داشتن اندام (پاها، دست‌ها و بازوها) که متورم می‌مانند (ادم مزمن)، از جمله تورم ناشی از لنف ادم (مشکلات با سیستم لنفاوی به طوری که آنطور که باید تخلیه نمی شود)؛ سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است که به حرکت مایع حاوی سلول های ضد عفونت در سراسر بدن کمک می کند. پیوند عروق کرونر (با برداشتن ورید سالم از پا و اتصال به شریان کرونر برای بهبود جریان خون به قلب)

تشخیص سلولیت چگونه است؟

پزشک شما احتمالاً قادر خواهد بود با نگاه کردن به پوست شما سلولیت را تشخیص دهد.

پزشک شما ممکن است برای رد سایر شرایط، آزمایش خون یا آزمایشات دیگری را درخواست دهد.

پزشکان معمولاً سلولیت را با نگاه کردن به پوست آسیب دیده در طول معاینه فیزیکی تشخیص می دهند.

آزمایش خون یا سایر آزمایشات آزمایشگاهی معمولاً مورد نیاز نیست.

آنتی بیوتیک برای درمان مورد نیاز است.

پزشکان سلولیت را با آنتی بیوتیک درمان می کنند.

گاهی أوقات ممکن است پزشک شما از ترشحات شما درخواست کشت بدهد.

آنتی بیوتیک های خوراکی (دارویی که از طریق دهان مصرف می شود)، برای درمان بیشتر عفونت های سلولیت استفاده می شود

آنتی بیوتیک های داخل وریدی که دارویی است که مستقیماً در ورید تجویز می شود، برای درمان عفونت های جدی تر استفاده می شود.

اگر عفونت در بازو یا پا باشد، بالا نگه داشتن آن اندام می تواند به کاهش تورم و تسریع بهبودی کمک کند.

عوارض سلولیت چیست؟

عوارض سلولیت غیر معمول است اما می تواند شامل عفونت های جدی باشد:

باکتریمی (عفونت خون)

آرتریت چرکی (عفونت باکتریایی در مفصل)

استئومیلیت (عفونت استخوان)

اندوکاردیت (تورم پوشش داخلی حفره های قلب و دریچه های قلب)

سلولیت می تواند باعث ترومبوفلبیت (تورم در ورید به دلیل لخته شدن خون) شود.

چگونه از سلولیت جلوگیری کنم؟

افراد ممکن است بیش از یک بار به سلولیت مبتلا شوند. ابتلا به سلولیت از فرد در برابر ابتلای مجدد به آن در آینده محافظت نمی کند.

هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت استرپتوکوک گروه A وجود ندارد، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای محافظت از خود و دیگران انجام دهید.

اگر سلولیت شما عود کند، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های پیشگیرانه را توصیه کند.

برای کمک به جلوگیری از سلولیت و سایر عفونت‌ها، هنگام زخم پوستی این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:

• زخم را روزانه با آب و صابون بشویید. این کار را به آرامی به عنوان بخشی از استحمام معمولی خود انجام دهید.
• از پزشک خود بپرسید که آیا استفاده از کرم یا پماد محافظ به شما کمک می کند.
• برای اکثر زخم های سطحی، یک پماد بدون نسخه (وازلین، موپروسین،) محافظت کافی را فراهم می کند.
• زخم را با باند بپوشانید.
• بانداژ را روزانه عوض کنید.
• مراقب علائم عفونت باشید.
• تحریک، درد و چرک همگی نشانه عفونت احتمالی و نیاز به مراقبت های پزشکی هستند.
• افراد مبتلا به دیابت یا گردش خون ضعیف باید اقدامات احتیاطی بیشتری را برای جلوگیری از آسیب پوست انجام دهند.

مراقبت خوب پوست شامل موارد زیر است:

• روزانه پاهای خود را بررسی کنید.
• به طور مرتب پاهای خود را برای علائم آسیب بررسی کنید تا بتوانید زودتر به عفونت مبتلا شوید.
• به طور مرتب پوست خود را مرطوب کنید. مرطوب نگاه داشتن پوست به جلوگیری از ترک خوردگی و لایه برداری کمک می کند.
• برای زخم های باز از مرطوب کننده استفاده نکنید.
• ناخن های دست و پا را با دقت کوتاه کنید.
• مراقب باشید که به پوست اطراف ناخن آسیب نرسانید.

محافظت از دست و پا

• کفش و دستکش مناسب با فعالیت های خود بپوشید.
• درمان سریع عفونت های سطح پوست، مانند پای ورزشکاران را جدی بگیرید.
• عفونت های پوستی جزئی می توانند به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت کنند.
• عفونت های قارچی را به محض بروز درمان کنید.

برای کمک به پیشگیری از عفونت های گروه A، باید:

• دست های خود را اغلب بشویید
• تمیز کردن و مراقبت از زخم ها را جدی بگیرید.
• دست ها را اغلب بشویید
• بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا یا انتشار باکتری استرپتوکوک گروه A شستن مکرر دست ها است. این امر به ویژه پس از سرفه یا عطسه و قبل از تهیه غذا یا خوردن غذا بسیار مهم است.
• دست ها را اغلب با آب و صابون بشویید یا اگر امکان شستشو وجود ندارد از مالش دستی حاوی الکل استفاده کنید.
• تمام بریدگی ها و جراحات جزئی که پوست را اسیب پذیر می کنند، (مانند تاول و خراش) را با آب و صابون تمیز کنید.
• زخم های ترشح دار یا باز را با باندهای تمیز و خشک بپوشانید تا زمانی که بهبود پیدا کنند.
• به پزشک مراجعه کنید
• زخم های عمیق را جدی بگیرید و به پزشک مراجعه کنید.
• از زخم ها و عفونت ها محافظت کنید

اگر زخم باز یا عفونت پوستی دارید، از گذراندن وقت در موارد زیر خودداری کنید:

• وان آب گرم
• استخرهای شنا
• آب های طبیعی (مانند دریاچه ها، رودخانه ها، اقیانوس ها)

درمان سلولیت چگونه انجام می شود؟

درمان سلولیت معمولاً شامل یک آنتی بیوتیک خوراکی با نسخه است. ظرف سه روز پس از شروع آنتی بیوتیک، به پزشک خود اطلاع دهید که آیا عفونت به درمان پاسخ می دهد یا خیر.

شما باید آنتی بیوتیک را برای دوره کامل مصرف کنید، معمولاً 5 تا 10 روز، حتی اگر احساس بهتری داشته باشید.

علائم معمولاً چند روز پس از شروع درمان ناپدید می شوند.

چه زمانی لازم است که با سلولیت در بیمارستان بستری شویم؟

ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید و آنتی بیوتیک را از طریق وریدهای خود (به صورت داخل وریدی) دریافت کنید.

 اگر:

علائم و نشانه ها به آنتی بیوتیک های خوراکی پاسخ نمی دهند

علائم و نشانه ها گسترده است

تب شدید دارید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی در هنگام مواجهه باسلولیت چگونه است؟

این مراحل را برای کمک به کاهش درد و تورم امتحان کنید:

• برای راحتی خود هر چند وقت یکبار یک پارچه خنک و مرطوب را روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید.
• از پزشک خود بخواهید که یک داروی ضد درد بدون نسخه را پیشنهاد کند.
• قسمت آسیب دیده بدن را بالاتر از سطح قاب خود قرار دهید.
• از پزشک خود بپرسید که آیا پوشیدن پوشش‌های فشرده یا جوراب‌های ساق بلند می‌تواند به شما کمک کند.

هنگام ویزیت توسط دکتر چه مراحلی را باید طی کنم؟

اگر عفونت شدید دارید، پزشک اورژانس ممکن است ابتدا شما را معاینه کند. همچنین ممکن است به متخصص بیماری های عفونی ارجاع داده شوید.

در هنگام ویزیت پزشک چه مواردی را باید اطلاع دهم؟

• علائم خود را فهرست کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی را فهرست کنید، مانند اینکه آیا اخیراً جراحی داشته ام یا خیر؟
• توسط نیش حیوانات یا حشرات گزیده شده ام یا خیر؟
• داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید و دوز آن را فهرست کنید.

برای سلولیت، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چگونه ممکن است به این عفونت مبتلا شده باشم؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

سلولیت چگونه درمان می شود؟

چه عوارض جانبی با این دارو ممکن است؟

آیا جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها وجود دارد؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

چگونه می توانم از این نوع عفونت در آینده جلوگیری کنم؟

آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم داشته باشم؟

چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگری که دارید دریغ نکنید.

پزشک شما از شما چه سوالاتی خواهد پرسید؟

• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا جراحات یا نیش حشرات به آن ناحیه را به خاطر دارید؟
• شدت درد چقدر است؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• آیا به هر آنتی بیوتیک حساسیت دارید یا نسبت به آن حساسیت ندارید؟
• آیا قبلا این نوع عفونت را داشته اید؟

چه کارهایی قبل از رفتن پیش پزشک در موتجهه با زخم خود می توانم انجام دهم؟

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

ممکن است برای از بین بردن عفونت خود به آنتی بیوتیک نسخه ای نیاز داشته باشید.

با این حال، تا زمانی که به پزشک خود مراجعه کنید، می توانید ناحیه آسیب دیده را با آب و صابون بشویید و یک پارچه تمیز و مرطوب روی آن قرار دهید.

منبع:

https://www.cdc.gov/groupastrep/diseases-public/Cellulitis.html

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/cellulitis/symptoms-causes/syc-20370762