سوختگی را همه ما تا به حال تجربه داریم.

و همه ما می دانیم که درمان سوختگی پماد است.

برای همان هر پمادی که به دستمان می رسد را معمولا استفاده می کنیم.این کار نه تنها غلط است و بلکه زمان درمان زخم و زمان درمان طلایی سوختگی را به تاخیر می اندازد.پس بیایید ابتدا انواع پماد ها را بشناسیم تا بتوانیم باز تر راجه به استفاده از ان ها عمل کنیم.

چنان چه این مقاله را میخوانید و سپس به صورت خودسرانه از ان استفاده می کنید تمامی عوارض بر عهده خودتان هست و نویسنده مقاله هیچ گونه مسولیتی را در قبال خودسرانه دارو و یا پماد نمی پذیرد.

در این مقاله سعی داریم انواع پمادهای سوختگی که در درمان سوختگی استفاده می شوند را با هم بررسی کنیم.

وازلین

وازلین یکی از پماد هایی است که در تمامی مراحل درمان سوختگی استفاده میشود و در درمان پماد های ترکیبی و در درمان سوختگی ها به کمک دیگر پماد ها می اید.

ولی توجه داشته باشید که به هیچ عنوان درمان سوختگی محسوب نمی شود.

وازلین نباید به عنوان اولین درمان برای سوختگی استفاده شود.

گزارش یک پرونده درباره اشتباهات به کار برده شده در استفاده خود سرانه وازلین.

ما می خواهیم توجه شما را به استفاده نامناسب از وازلین به عنوان اولین اقدام کمک کننده در سوختگی جلب کنیم.

یک پسر ۳ ساله در حمام با آب داغ دچار سوختگی  ۱۵ درصد در ناحیه  پوست سر و پشت سر خود شده بود بود. مادر وی او را از حمام خارج کرد و بلافاصله وازلین را در تمام مناطق سوخته اعمال کرد.

نکات اشتباه این کار

وی در پاسخ به این سؤال که چرا این کار را انجام داده است، گزارش داد که به نظرم بهترین کار این بود. این تنها موردی نیست که ما از آن برای شما مثال اورده ایم که در آن از وازلین استفاده شده است.

نکته بسیار مهم درباره پماد وازلین

اولین درمان سوختگی کمک به کاهش دمای پوست در ناحیه دچار سوختگی می باشد و این کارتنها با گرفتن اب سرد روی ناحیه انجام می شوددر نتیجه با غوطه ور شدن محل سوختگی در آب سرد ، آسیب های پوستی کاهش می یابد.

نبایدهای پماد وازلین

وازلین را هرگز نباید روی سوختگی تازه ای که قسمت سطحی از پوست از آن وجود دارد استفاده کرد. علاوه بر انسداد پوست، غیر استریل است ، باعث تقویت و تکثیر باکتری ها بر روی سطح زخم می شود و ممکن است منجر به عفونت شود.

پس  به عنوان یک اقدام فوری اولیه برای سوختگی استفاده نمی شود اما می تواند به عنوان پانسمان بعدی برای سوختگی های جزئی استفاده شود.

بریم سراغ معروف ترین پمادهای موجود در بازار ایران.

پماد سیلور سولفادیازین

این دارو با سایر درمانها برای پیشگیری و درمان عفونت های زخم در بیماران مبتلا به سوختگی جدی استفاده می شود.

سولفادیازین نقره با توقف رشد باکتری هایی که ممکن است زخم باز را آلوده کنند، عمل می کند.

این به کاهش خطر گسترش باکتری ها به پوست اطراف و یا خون در جایی که می تواند باعث عفونت جدی خون (سپسیس) شود، کمک می کند.

سولفادیازین نقره متعلق به گروهی از داروها است که به آنتی بیوتیک های سولفانامید معروف هستند.

سولفادیازین نقره نباید در نوزادان نارس یا نوزادان در 2 ماه اول زندگی به دلیل خطر عوارض جانبی جدی استفاده شود.

استفاده از کرم سولفادیازین

این دارو فقط برای پوست استفاده می شود. از استفاده از این دارو در اطراف چشم خودداری کنید مگر این که توسط پزشک تجویز شده باشد.

متخصص مراقبت های بهداشتی شما بافت مرده را از زخم تمیز و خارج می کند تا به روند بهبودی کمک کند.

این دارو را با استفاده از تکنیک استریل (مانند پوشیدن دستکش های استریل و استفاده از ابزارهای استریل)، طبق دستور پزشک، معمولاً 1 تا 2 بار در روز بر روی زخم بمالید.

ضخامت لایه دارو باید حدود یک شانزدهم اینچ (1-2 میلی متر) یا طبق دستور باشد.

زخم باید همیشه با کرم پوشانده شود. ممکن است پانسمان را روی کرم بمالید، اما فقط در صورت نیاز.

اگر مقداری از کرم روی زخم مالیده شد، بلافاصله دوباره آن را بمالید. همچنین کرم باید بلافاصله پس از آب درمانی مورد استفاده مجدد قرار گیرد.

درمان معمولاً تا بهبود کامل زخم یا تا زمانی که محل آماده پیوند پوست باشد ادامه می یابد.

به طور منظم از این دارو استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، هر روز در زمان (ها) مشخصی از آن استفاده کنید.

اگر وضعیت شما همچنان ادامه داشت یا بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی پماد سیلور

درد ، سوزش یا خارش پوست تحت درمان ممکن است رخ دهد.

پوست و غشاهای مخاطی (مانند لثه) ممکن است آبی/خاکستری رنگ شوند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را تجویز کرده است زیرا او تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است.

بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی نادر اما جدی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

• علائم عفونت (مانند تب، لرز، گلودرد مداوم)
• کبودی/خونریزی آسان
• علائم کم خونی(مانند خستگی/ضعف غیر معمول ، تنفس سریع ، ضربان قلب سریع)،
• علائم مشکلات کلیوی(مانند تغییر در میزان ادرار ، ادرار صورتی/خونی)،
•  علائم مشکلات کبدی(مانند درد معده/شکم ، تهوع مداوم ، استفراغ ، ادرار تیره ، زردی چشم/پوست)،
• تغییرات روحی/روانی
• واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است.

با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

از جمله: بثورات، خارش/تورم (به ویژه صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفس.

این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. در صورت مشاهده سایر عوارضی که در بالا ذکر نشده است ، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

موارد احتیاط پماد سیلور

در صورت حساسیت به سولفادیازین نقره، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا سایر آنتی بیوتیک های سولفا (مانند سولفامتوکسازول)؛ یا اگر حساسیت دیگری دارید.

این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعال باشد که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید، به ویژه در مورد: کمبود آنزیم خاص (کمبود G6PD یا گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز)، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، تعداد کم گلبول های سفید خون.

قبل از انجام عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع کنید.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز واضح استفاده شود.

این دارو نباید نزدیک تاریخ زایمان مورد انتظار استفاده شود زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. خطرات و مزایا را با پزشک خود در میان بگذارید.

مشخص نیست که آیا این دارو به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. با این حال، داروهای مشابه به شیر مادر منتقل می شوند و ممکن است به نوزادان پرستاری که بیمار، نارس، کمتر از 2 ماهه یا دارای اختلالات خاصی هستند (مانند زردی، سطح بالای بیلی روبین خون، کمبود G6PD) آسیب برساند.

بنابراین، شیردهی در حین استفاده از این دارو در نوزادانی با این شرایط توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی پماد سیلور سولفادیازین

در صورت مصرف همزمان سایر داروها یا محصولات گیاهی، اثر برخی داروها می تواند تغییر کند.

این می تواند خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد یا ممکن است باعث شود که داروهای شما به درستی عمل نکنند.

این تداخلات دارویی ممکن است، اما همیشه رخ نمی دهد.

پزشک یا داروساز شما اغلب می تواند با تغییر نحوه استفاده از داروهای خود یا با نظارت دقیق از تداخلات جلوگیری کرده یا آنها را مدیریت کند.

برای کمک به پزشک و داروساز خود در ارائه بهترین مراقبت ها، حتماً قبل از شروع درمان با این محصول، پزشک و داروساز خود را در مورد همه محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع کنید.

در حین استفاده از این محصول، مصرف داروهای دیگر را بدون تأیید پزشک شروع، متوقف یا تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: سایمتیدین، ​​محصولات پوستی حاوی سدیم سولفات آمید، محصولات آنزیمی که برای تجزیه و از بین بردن پوست / بافت مرده از سوختگی و زخم استفاده می شود (مانند کلاژناز، پاپائین، تریپسین).

یک ماده غیر فعال در برخی از مارک های این دارو (پروپیلن گلیکول) ممکن است جذب شود و ممکن است با آزمایشات آزمایشگاهی خاصی تداخل داشته باشد و احتمالاً نتایج آزمایشات غلط را ایجاد کند.

اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان شما می دانند که از این دارو استفاده می کنید.

این سند شامل همه تداخلات دارویی احتمالی نیست. لیستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید نگه دارید.

این لیست را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید تا خطر ابتلا به مشکلات جدی دارویی را کاهش دهید.

مشخصات پماد سیلورسولفادیازین

• نام ﮊنریک: سیلورسولفادیازین
• گروه داروئی – درمانی: سولفونامید – ضد باکتری که به صورت موضعی استفاده میشود.
• طبقه بندی در بارداری: گروه B

موارد مصرف پماد سیلور سولفادیازین 

سیلور سولفادیازین جهت جلوگیری ودرمان عفونت زخم در سوختگی های درجه ۲ و۳ کاربرد دارد.

در زخم های با عفونت خفیف باکتریایی مانند بریدگی های محدود، خراش ها و گرافت های پوستی نیز به کار می رود.

روش و مقدار مصرف پماد سیلور سولفادیازین

بالغین و کودکان: پس از برداشتن نسج مرده وزاید ،لایه ای از کرم به ضخامت حدود ۱٫۶ میلی متر روی زخم مالیده می شود. ناحیه سوخته همواره باید با لایه ای از کرم پوشیده شده باشد. روزانه ۱ تا چند بار استفاده شود.

مکانیسم اثر پماد سیلور سولفادیازین

این دارو بر روی دیواره و غشای سلولی باکتری اثر می گذارد. یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است وبر روی ارگانیسم های گرم مثبت و منفی اثر دارد.

نکات با اهمیت پماد سیلور سولفادیازین

از این کرم باید در شرایط استریل استفاده شود.

عوارض داروی پماد سیلورسولفادیازین

• دارو برای سلول های ترمیم کننده پوست سمی می باشد و ترمیم زخم را به تعویق می اندازد.
• اهمیت این موضوع در سوختگی های درجه ۲ سطحی است که خود به خود ترمیم می شوند و اگر از سیلور استفاده کنیم مانع ترمیم خواهیم شد و اگر زخم تا نهایت ۲۱ روز ترمیم نشود مجبور به گرافت خواهیم شد و ریسک عفونت نیز بالا می رود.
• عدم نفوذ دارو به زخم های با عمق درجه ۳ و بالاتر

موارد منع مصرف پماد سیلورسولفادیازین

• افرادی که حساسیت مفرط به این دارو وترکیبات آن دارند.
• نوزادان زیر ۲ماه ونوزادان نارس
• موارد احتیاط در مورد پماد سیلورسولفادیازین
• افرادی که اختلال عملکرد کبد یا کلیه دارند.

افرادی که فاویسم دارند (یک بیماری فصلی، ارثی و تغذیه ای است که به شکل کم خونی و بیشتر در اثر خوردن باقلا سبز خام و گاهی فریز شده و یا در اثر مصرف برخی از داروها و مواد شیمیایی اکسید کننده در افراد حساس اتفاق می افتد.)

پماد نیتروفروزان

نیتروفورازون برای درمان سوختگی های عفونی استفاده می شود. همچنین برای درمان عفونت های پوستی ناشی از پیوند پوست استفاده می شود.

با کشتن باکتری ها یا جلوگیری از رشد آنها عمل می کند.

نیتروفورازون ممکن است مستقیماً روی پوست اعمال شود یا روی یک پد گاز قرار گیرد که پوست را می پوشاند.

نیتروفورازون تنها با تجویز پزشک در دسترس است.

قبل از استفاده از نیتروفورازون

در تصمیم گیری برای استفاده از دارو، خطرات مصرف دارو باید در مقایسه با فایده ای که دارد، سنجیده شود. این تصمیمی است که شما و پزشکتان می گیرید. برای نیتروفورازون موارد زیر باید در نظر گرفته شود:

نیتروفورازون و آلرژی

در صورت بروز هرگونه واکنش غیر معمول یا آلرژیک به نیتروفورازون یا هر داروی دیگر، به پزشک خود اطلاع دهید.

همچنین در صورت داشتن انواع دیگر حساسیت ها مانند غذاها، رنگ ها، مواد نگهدارنده یا حیوانات، به متخصص مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید. برای محصولات بدون نسخه، برچسب یا مواد تشکیل دهنده بسته را با دقت بخوانید.

نیتروفورازون و اطفال

مطالعات بر روی نیتروفورازون فقط در بیماران بزرگسال انجام شده است، و هیچ اطلاعات خاصی در مورد استفاده از نیتروفورازون در کودکان با استفاده در سایر گروه های سنی وجود ندارد.

نیتروفورازون و سالمندی

بسیاری از داروها به طور خاص در افراد مسن مطالعه نشده است.

بنابراین، ممکن است معلوم نباشد که آنها دقیقاً به همان شیوه ای عمل می کنند که در افراد جوانتر عمل می کنند یا در افراد مسن عوارض جانبی یا مشکلات متفاوتی ایجاد می کنند.

هیچ اطلاعات خاصی در مورد استفاده از نیتروفورازون در افراد مسن با استفاده در سایر گروه های سنی وجود ندارد.

تداخل دارویی پماد نیتروفرازون

اگرچه برخی از داروها نباید به طور کلی با هم استفاده شوند، در موارد دیگر ممکن است دو دارو متفاوت با هم استفاده شود حتی اگر تداخل ایجاد شود.

در این موارد، پزشک ممکن است بخواهد دوز دارو را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری لازم باشد.

در صورت مصرف داروهای دیگر یا داروهای بدون نسخه (بدون نسخه (OTC))، به پزشک خود اطلاع دهید.

برخی از داروها نباید در هنگام خوردن غذا یا هنگام خوردن انواع خاصی از غذا استفاده شوند زیرا ممکن است تداخل ایجاد شود.

استفاده از الکل یا دخانیات با داروهای خاص نیز ممکن است باعث ایجاد تداخل شود.

با پزشک خود در مورد استفاده از داروهای خود همراه با غذا ، الکل یا دخانیات مشورت کنید.

سایر مشکلات پزشکی پماد نیتروفرازون

وجود سایر مشکلات پزشکی ممکن است بر استفاده از نیتروفورازون تأثیر بگذارد.

در صورت داشتن مشکلات پزشکی دیگر، به ویژه موارد زیر، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

بیماری کلیوی – برخی از ترکیبات (پلی اتیلن گلیکول) در محلول موضعی و پانسمان محلول ممکن است از طریق پوست جذب شده و در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه به طور معمول از بدن دفع نشود، که ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد. کرم نیتروفورازون فاقد پلی اتیلن گلیکول است.

استفاده از نیتروفورازون

داروهای کافی را روی ناحیه آسیب دیده بمالید یا دارو را روی گاز بگذارید و ناحیه آسیب دیده را بپوشانید.

دوز مصرفی نیتروفرازون

دوز نیتروفورازون برای بیماران مختلف متفاوت خواهد بود. از دستورات پزشک یا دستورالعمل های روی برچسب پیروی کنید. اطلاعات زیر فقط شامل دوزهای متوسط ​​نیتروفورازون است.

اگر دوز مصرفی شما متفاوت است، آن را تغییر ندهید مگر اینکه پزشک به شما دستور دهد این کار را انجام دهید.

مقدار دارویی که مصرف می کنید بستگی به قدرت دارو دارد.

همچنین تعداد دوزهایی که هر روز مصرف می کنید، زمان مجاز بین دوزها و مدت زمان مصرف دارو بستگی به مشکل پزشکی دارد که از دارو استفاده می کنید.

دوز نیتروفرازون در کودکان و بزرگسالان

سوختگی یا عفونت های پوستی

• بزرگسالان – بسته به تکنیک پانسمان معمول ناحیه آسیب دیده ، یکبار در روز یا هر چند روز یکبار روی ضایعه بمالید یا روی گاز که محل ضایعه را می پوشاند قرار دهید.
• کودکان – میزان مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.

برای فرم دوز پانسمان محلول

• بزرگسالان – بسته به تکنیک معمول پانسمان ناحیه آسیب دیده ، مستقیماً روی ضایعه یا محل قرار دادن روی گاز که محل ضایعه را می پوشاند ، بمالید.
• کودکان – میزان مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.

برای فرم دوز محلول موضعی

• بزرگسالان – مستقیماً روی سوختگی بمالید.
• کودکان – میزان مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.

دوز فراموش شده نیتروفرازون را باید چگونه جبران کرد؟

اگر دوز نیتروفورازون را فراموش کردید ، آن را در اسرع وقت اعمال کنید. با این حال، اگر تقریباً زمان مصرف دوز بعدی شما فرا رسیده است، دوز فراموش شده را حذف کرده و به برنامه دوز معمول خود بازگردید.

نگهداری از نیتروفرازون

• دارو را در یک ظرف بسته در دمای اتاق، دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم نگهداری کنید.
• از یخ زدگی خودداری کنید.
• دور از دسترس اطفال نگه دارید.
• داروهای منسوخ یا داروهای دیگر را که دیگر مورد نیاز نیستند نگهداری نکنید.
• از مواد قلیایی مانند صابون و آمونیاک دور نگه دارید.

مشخصات پماد نیتروفرازون

• نام ﮊنریک نیتروفورازون
• گروه داروئی – درمانی
• مشتق صناعی نیتروفوران – آنتی بیوتیک موضعی
• طبقه بندی در بارداری
• گروه موضعی C

موارد مصرف پماد نیتروفورازون 

از این دارو در درمان کمکی سوختگی ها استفاده می شود. همچنین برای جلوگیری از عفونت در پیوند پوستی قبل و بعد از جراحی ، کاربرد دارد.

روش و مقدار مصرف پماد نیتروفورازون 

بالغین و کودکان: به طور مستقیم روی ضایعات مالیده می شود. مصرف دارو با توجه به روش پانسمان، هر روز یا چند روز یک بار تکرار می شود.

مکانیسم اثر پماد نیتروفورازون 

نیتروفورازون احتمالا از طریق مهار آنزیم های لازم برای متابولیسم کربوهیدرات، اثر خود را اعمال می کند.

نیترو فورازون طیف گسترده فعالیت ضد باکتریایی و ضد تریپانوزومی دارد.

نکات با اهمیت پماد نیتروفورازون 

پماد نیتروفورازون موضعی در سوختگی های درجه ۲ و ۳، خصوصا در موارد وجود مقاومت به سایر داروها به عنوان درمان کمکی به کار می رود.

در آلودگی باکتریایی که احتمال دفع پیوند پوست یا عفونت محل دهنده پیوند وجود دارد،به ویژه در بیمارستان هایی که سابقه وجود باکتری های مقاوم دارند، از این دارو استفاده می شود.

موارد منع مصرف پماد نیتروفورازون 

افرادی  که حساسیت مفرط به این دارو ترکیبات آن دارند.

موارد احتیاط پماد نیتروفورازون 

افرادی که اختلال عملکرد کلیه دارند.

افرادی که فاویسم دارند (یک بیماری فصلی، ارثی و تغذیه ای است که به شکل کم خونی و بیشتر در اثر خوردن باقلا سبز خام و گاهی فریز شده و یا در اثر مصرف برخی از داروها و مواد شیمیایی اکسید کننده در افراد حساس اتفاق می افتد)، کودکان، بارداری و شیردهی.

پماد موپیروسین

موپیروسین، آنتی بیوتیک، برای درمان زرد زخم و سایر عفونت های پوستی ناشی از باکتری ها استفاده می شود.

در برابر عفونت های قارچی یا ویروسی موثر نیست.

این دارو گاهی برای مصارف دیگر تجویز می شود. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.

استفاده از پماد موپیروسین

موپیروسین به صورت پمادی است که روی پوست اعمال می شود. موپیروسین معمولاً سه بار در روز به مدت 1 تا 2 هفته استفاده می شود. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را با دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید تا هر قسمتی را که نمی فهمید توضیح دهد.

از موپیروسین دقیقاً مطابق دستورالعمل استفاده کنید. بیشتر یا کمتر از آنچه پزشک تجویز کرده استفاده نکنید.

ناحیه آسیب دیده پوست را کاملاً بشویید و سپس مقدار کمی (یک فیلم نازک) از پماد را به آرامی بمالید.

شما می توانید منطقه را با یک پانسمان گاز استریل بپوشانید.

موپیروسین را روی درون چشم و یا گوش خود و یا درون بینی و نزدیک دهان استفاده نکنید.

از موپیروسین برای سوختگی استفاده نکنید مگر اینکه پزشک دستور دهد.

احتیاطی از استفاده موپیروسین

در صورت حساسیت به موپیروسین یا هر داروی دیگر، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.

به پزشک و داروساز خود بگویید که چه داروهای تجویزی و بدون نسخه ای مصرف می کنید، به ویژه کلرامفنیکل (کلرومایستین).

در صورت بارداری، قصد بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید. اگر در حین استفاده از موپیروسین باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر یک دوز موپیروسین را فراموش کنم باید چکار کنم؟

دوز فراموش شده را به محض به یاد آوردن مصرف کنید. با این حال، اگر تقریباً زمان نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را کنار گذاشته و برنامه دوز معمول خود را ادامه دهید. برای جبران دوز از دست رفته دوبار دوز استفاده نکنید.

عوارض جانبی موپیروسین

• موپیروسین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
• در صورت شدید بودن یا از بین رفتن علائم زیر، پزشک خود را مطلع کنید:
• سوزش، درد، خارش یا بثورات پوستی

نگهداری موپیروسین

این دارو را در ظرفی که داخل آن قرار گرفته، محکم بسته و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

آن را در دمای اتاق و دور از گرما و رطوبت اضافی (نه در حمام) نگهداری کنید.

مهم است که همه داروها را از دید کودکان و کودکان دور نگه دارید زیرا بسیاری از ظروف (مانند قرص های هفتگی و قطره های چشمی، کرم ها، وصله ها و داروهای استنشاقی) مقاوم در برابر کودکان نیستند و کودکان خردسال می توانند آنها را به راحتی باز کنند.

برای محافظت از کودکان خردسال در برابر مسمومیت، همیشه کمد نکه دارو دارو را قفل کرده و بلافاصله دارو را در محلی امن قرار دهید – جایی که دور و دور از چشم و دسترس آنها باشد.

داروهای غیر ضروری باید به روشهای خاصی دفع شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی توانند آنها را مصرف کنند. با این حال، شما نباید این دارو را در توالت بشویید. در عوض، بهترین راه برای دور انداختن داروهای خود از طریق برنامه پس گرفتن دارو است.

تمام قرار ملاقات ها را با دکتر خود حفظ کنید. موپیروسین فقط برای استفاده خارجی است. اجازه ندهید پماد موپیروسین وارد چشم ، بینی یا دهان شما شود و آن را قورت ندهید.

از پانسمان ، بانداژ ، لوازم آرایشی ، لوسیون یا سایر داروهای پوستی در ناحیه تحت درمان استفاده نکنید مگر اینکه پزشک به شما بگوید.

اجازه ندهید شخص دیگری از داروهای شما استفاده کند. در مورد پر کردن مجدد نسخه دارویی خود از داروساز خود بپرسید.

اگر هنوز علائم عفونت را پس از اتمام مصرف موپیروسین مشاهده کردید ، با پزشک خود تماس بگیرید.

برای شما مهم است که یک لیست مکتوب از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه (بدون نسخه) که مصرف می کنید و همچنین هرگونه محصولی مانند ویتامین ها ، مواد معدنی یا سایر مکمل های غذایی داشته باشید.

هر زمان که به پزشک مراجعه می کنید یا در بیمارستان بستری می شوید باید این لیست را با خود بیاورید.

همچنین در مواقع ضروری اطلاعات مهم را همراه داشته باشید.

مشخصات پماد موپیروسین

• نام ژنریک: موپیروسین
• گروه دارویی-درمانی: اسید پسودومونیک – آنتی بیوتیک موضعی
• طبقه بندی در بارداری: گروه B

موارد مصرف پماد موپیروسین

• پماد موضعی موپیروسین در درمان زرد زخم ناشی از استافیلوکوک اورئوس ،استرپتوکوک بتا همولیتیک و استرپتوکوک پیوژن به کار می رود.
• پماد بینی موپیروسین در ریشه کن کردن کلونیزاسیون بینی با استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین در بیماران یا کارکنان خدمات بهداشتی، کاربرد دارد.

روش و مقدار مصرف پماد موپیروسین

این پماد بیشتر در بخش اطفال استفاده می شود.

بالغین و کودکان: مقدار کمی از پماد موضعی روزی سه بار روی ضایعات پوستی مالیده می شود.

در صورت تمایل می توان محل ضایعه را بعد از استعمال پماد با گاز استریل ،پانسمان نمود.

مکانیسم اثر پماد موپیروسین

این دارو به آنزیم ایزولوسیل ترانسفر RNA سنتتاز متصل شده ومانع سنتز پروتئین توسط باکتری می گردد.این دارو جذب سیستمیک ندارد.

نکات با اهمیت پماد موپیروسین

مصرف موضعی پماد موپیروسین روی مناطق آلوده بزرگ (مانند زخم های بستر یا زخم های باز جراحی) توصیه نمی شود زیرا باکتری ها سریعا می توانند نسبت یه این دارو مقاوم شوند.

موارد منع مصرف پماد موپیروسین

افرادی که حساسیت مفرط به دارو دارند

موارد احتیاط پماد موپیروسین

بیماران دچار سوختگی و افرادی که اختلال عملکرد کلیه دارند.

پماد مفناید استات

این دارو به تنهایی یا با داروهای دیگر برای پیشگیری و درمان عفونت های زخم در بیماران دچار سوختگی شدید استفاده می شود. مفناید دارویی است که بر روی پوست اعمال می شود و متعلق به گروهی از داروها است که به آنتی بیوتیک های سولفانامید ها معروف هستند. با کشتن باکتری هایی که ممکن است یک زخم باز را آلوده کنند عمل می کند. از بین بردن باکتری ها به بهبود زخم کمک می کند و خطر گسترش باکتری ها به پوست اطراف یا خون را کاهش می دهد و در نتیجه از عفونت جدی خون (سپسیس) جلوگیری می کند.

استفاده از پماد مفناید

قبل و بعد از استفاده از این دارو دستها را بشویید. این دارو را فقط روی پوست استفاده کنید.

پس از تمیز کردن ناحیه آسیب دیده، این دارو را در حالی که یک جفت دستکش طبی تمیز (مانند لاتکس، وینیل) پوشیده اید، معمولاً یک یا دو بار در روز یا طبق دستور پزشک، روی زخم بمالید. ضخامت لایه کرم باید حدود یک شانزدهم اینچ (1 تا 2 میلی متر) باشد.

زخم باید همیشه با این دارو پوشانده شود. برای پوشاندن زخم نیازی به استفاده از بانداژ نیست. اگر مقداری از کرم روی زخم مالیده شد، بلافاصله دوباره آن را بمالید. طول درمان بر اساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان است.

تا زمانی که پزشک به شما دستور نداده است، مصرف این دارو را متوقف نکنید.

در صورت امکان ، حداقل یکبار در روز استحمام کنید تا به از بین بردن پوست مرده از زخم کمک کنید تا امکان ترمیم ایجاد شود.

مطمئن شوید که این دارو را بعد از استحمام مجدداً استفاده کنید.

به طور منظم از این دارو استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، هر روز در زمان(ها) مشخصی از آن استفاده کنید.

عوارض جانبی مفناید 

درد، سوزش یا قرمزی ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را تجویز کرده است زیرا او تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی بعید ، اما جدی:

• تاول،
• خونریزی،
• تنفس سریع،
• حالت تهوع، استفراغ ،
• اسهال،
• سردرد،
• تغییر هوشیاری،
• لرزش (لرزش)،
• تشنج.

در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی نادر اما بسیار جدی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید: ضعف، ادرار تیره، درد معده/شکم، درد دست / پا / کمر، ضربان قلب سریع.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، فوراً به پزشک مراجعه کنید، از جمله: بثورات، خارش/تورم (به ویژه صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفس.

احتیاطات لازم پماد مفناید

در صورت حساسیت به مافناید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا اگر حساسیت دیگری دارید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال (از جمله مواد نگهدارنده مانند پارابن، سولفیت) باشد که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به ویژه: مشکلات ریوی (به عنوان مثال ، آسم)، بیماری های کلیوی، مشکلات متابولیسم (به عنوان مثال، کمبود گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز-G6PD) ، اختلالات خونی.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز واضح استفاده شود. خطرات و مزایا را با پزشک خود در میان بگذارید.

مشخص نیست که آیا این دارو به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخل دارویی پماد مفناید

پزشک یا داروساز شما ممکن است از تداخلات دارویی احتمالی آگاه باشد و شما را برای آنها تحت نظر داشته باشد. قبل از مشورت با پزشک یا داروساز، دوز هیچ دارویی را شروع ، متوقف یا تغییر ندهید.

قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز خود را از تمام محصولات تجویزی و غیر نسخه ای/گیاهی که ممکن است استفاده کنید، مطلع کنید.

لیستی از تمام داروهای خود را با خود داشته باشید و لیست را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید.

مشخصات پماد مفناید

• نام ﮊنریک: مفناید
• گروه دارویی- درمانی
• ضد سوختگی- ضد باکتری وضد قارچ.
• طیقه بندی فارماکولوﮊیک: سولفونامید
• طبقه بندی در بارداری: گروه C

موارد مصرف پماد مفناید 

درمان و پیشگیری از عفونت زخم های ناشی از سوختگی

روش و مقدار مصرف پماد مفناید 

1. بزرگسالان :روزانه ۲- ۱ بار پماد مفناید در محل به ضخامت ۱٫۵ میلی متر مالیده شود.
2. کودکان:در نوزادان نارس وشیر خوار تا ۲ ماهگی مصرف این دارو توصیه نمی شود.در کودکان بزرگتر از ۲ ماه دوز دارو مشابه بزرگسالان می باشد.

مکانیسم اثر پماد مفناید 

مافناید دارای اثرات باکتریواستاتیک علیه باکتری های گرم منفی و گرم مثبت نظیر سودومونا آئروﮊینوزا و بعضی بی هوازی ها می باشد.

مافناید دارای فعالیت مهار کنندگی کربنیک انهیدراز نیزمی باشد که ممکن است باعث اسیدوزمتابولیک گردد.

فارماکوکینتیک پماد مفناید 

دارو از طریق پوست جذب وبه سرعت از کلیه ها دفع می گردد.

موارد منع مصرف پماد مفناید 

عوارض جانبی پوست: درد یا سوزش در ناحیه استعمال دارو، واکنش های آلرژیک ،خارش، قرمزی،خونریزی از پوست. عدم تاثیر ان بر قارچ

سایر عوارض مفناید 

اسیدوز متابولیک، خواب آلودگی، تهوع.

موارد احتیاط پماد مفناید 

سابقه  حساسیت به دارو، اسیدوزمتابولیک، شیر خواران زیر ۲ ماه در صورت حساسیت به سولفونامیدها، فوروزماید، دیورتیک های تیازیدی، سولفونیل اوره و مهار کننده های کربنیک انیدراز.

اختلال عملکرد ریوی وکلیوی.

تداخلات دارویی پماد مفناید 

تداخل دارویی خاصی ذکر نشده است.

نویسنده: محمدحسین شهرابادی -دانشجوی پزشکی – محقق و پژوهشگر در درمان زخم و سوختگی.

منابع

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC286261

https://www.webmd.com/drugs/2/drug-6094-9130/mafenide-topical/mafenide-acetate-cream-topical/details

https://www.drugbank.ca/drugs/DB00410

https://www.mayoclinic.org/drugs-supplements/nitrofurazone-topical-route/description/drg-20065093

https://medlineplus.gov/druginfo/meds/a682598.html

https://www.webmd.com/drugs/2/drug-13530/silver-sulfadiazine-topical/details

https://www.drugs.com/cons/nitrofurazone-topical.html

https://medlineplus.gov/druginfo/meds/a688004.html

https://www.webmd.com/drugs/2/drug-6094-9130/mafenide-topical/mafenide-acetate-cream-topical/details